Hmmm, well, that brings back memories. Like Michiel I too was one of Zeil- en Vaarinstituut Holland's pupils turned instructor and remember the weekly “social” gathering in the barn of the house in which the family lived; Mr and Mrs Ouwersloot (long suffering, in my memory and the one who really held the place together, but I may be biased) and son Hans (?) and Daughter Eefje (she was my age and we were in the same years as instructors, which has provided me with the fonder memories of my time there). The cheap wine was in fact cheap Bristol Cream Sherry, of which only the more senior instructors were allowed to partake. Seniority was important and excercised rigorously, somewhat like the English Public School system.

I had and have doubts about the ritual humiliation meted out by the old man and, as Michiel indicates, in increased measure by the group leaders. Perhaps I was less willing to rise to what I felt was unnecessary and lacking of respect. I don't think we hit it off well, I only lasted a few seasons. The memories are strong however, I had some really good times there, although unfortunately not of the kind Michiel suggested; due to my shyness and not for lack of opportunity. I learned to sail very well and still rely on the thorough training I received and knowledge I gained. I did wonder from time to time what had become of the place and I am pleasantly surprised to learn that old mr Ouwersloot is still with us. I am also pleased to note that Eef(je) Ouwersloot has donated a photo to the Wilhelmina sluis web log and I did look with fondness over the Vrouwe Francina website. My best times were spend sailing her through the narrow creeks of the Biesbos or the wide open waters of the Maas and the Lek rivers, down to Zeeland. I am delighted to have discovered that she is still going strong and now sailing from Monnickendam, the town I lived at the time.

Other memories are about cold easter holidays preparing equipment for the summer courses, teaching adults to sail and learning the fine art of navigation. There was a much more relaxed spirit at those times. And I remember the meals with my fellow instructors in Woudrichem after a 2 week shift of eating smash, corned beef and badly cooked vegetables, followed by the one lie in you would be afforded for another fortnight and the anxiety of meeting your charges for the 2 weeks to come.

I am not sure if we were there the same time. I remember a Michiel, but doubt it was you. I am not sure about Ben, although there is a vague recollection of two senior instructors, one of which could fit your description. I can vividly remember the place, however, and it is sad to think that this is now no longer the training ground for young sailors.

Wiard

Hoi Michiel,

Ik neem aan dat je de Nederlandse taal nog machtig bent dus ik schrijf maar in mijn moerstaal. Ik heb genoten van je artikel over Sir Ouwersloot. Kapitein Walrus zoals wij hem ( zeer ) oneerbiedig de laatste jaren noemde. Wij ( mijn Man Willem en ik ) zijn sinds 15 jaar zijn buren ( westzijde ) en ofschoon de zeilschool 15 jaar geleden niet meer in zijn oude glorie bestond, – nog een boot of 8- herkennen wij toch veel van wat je schreef.
Na aanvankelijk de eerste jaren met gepast ontzag en argwaan ( wat zijn dit voor stadse landrotten? ) om elkaar heen gedraaid te hebben, zijn wij elkaar stukje bij beetje steeds meer nader gekomen. ” Toen sir Ouwersloot ons tenslotte voorstelde om hem bij zijn voornaam ” Jonte ” te noemen en hij ons zelfs vroeg om een week met hem naar Engeland te varen, -nadat hij 1000 den keren vanaf zijn grondgebied gespied had of Willem wel goed aan kon leggen en afmeren- was een vriendschap geboren.
Veel lof komt in deze ontwikkeling ook zijn vriendin Ruth toe. Zij hield Sir op het juiste pad en slaagde er zelfs in zijn ” zachtere ” kanten naar boven te halen.
Helaas is Ruth ernstig ziek geworden waardoor zij niet meer naar Andel kon komen.
Met behulp van zijn dochter Eefje, de thuiszorg en lichte ondersteuning van onze kant heeft hij nog een paar jaar in zijn eigen zeilinstituut kunnen wonen tot het echt niet meer ging.
Nu zit hij in een verpleeghuis in Wijk en Aalburg en wij hopen dat de oude ijzervreter met de goede verzorging die hij nu krijgt wel 101 wordt!
Hij heeft geen computer of internet, maar een kaartje zal hem zeker goed doen.
Het huis en de grond is inmiddels verkocht. Van de gezamelijke bootreis is helaas niets meer gekomen.
Groeten Tilly van Ewijk

Dank je wel voor je reactie Tilly. Ik neem je raad ter harte en zal Sir een kaart sturen.

Hallo Michiel, Eefje, en Tilly,

Ik heb mij zitten bedenken of ik wel mocht reageren op dit mooie bericht over Sir Ouwersloot, omat ik met hem te maken heb gehad als verzorgende en als zodanig een vorm van beroepsgeheim heb moeten agleggen.
Maar op de een of andere manier heeft Sir ouwersloot mijn hart geraakt waardoor ik een dag voor zijn verjaardag op deze site trecht gekomen ben.
Alles wat verteld is wordt herkend en tovert een glimlach op mij gezicht.
Ik wil jullie alleen maar zeggen dat deze man, een bijzondere man is, die door velen onbegrepen zal blijven, en voor degene die door die prachtig blauwe ogen door heeft kunnen dringen altijd een speciaal plekje zal houden.

Ik wens hem nog een hele mooie tijd toe in Wijkenstein en met degene die hem lief zijn,

Akkie Langerak, met de groeten aan Eef en partner ( Hans? )

o je hebt m al zie ik ineens!

Bedankt voor je boodschap! Eerst een kleine correctie: de postbode had ongelijk, niet de Ommelandvaarder is in stukken gesneden, maar de veel oudere en al jaren geleden half gezonken Noordsvaarder. De Ommelandvaarder wordt momenteel door een nieuwe eigenaar liefdevol opgeknapt.

Wat betreft de sleutelhanger, maar vooral natuurlijk vanwege “old times sake” zou ik het leuk vinden als je contact met me opneemt: evaruna@gmail.com

A trip down memory lane!
I spent quite a few summers in Andel as well. Me and my sister learned sailing here and also took one of the famous trips to Dover with the Ommelandvaarder.
It is sad to hear that “The Sir” has been taken into care and “The Institute” has been demolished….

Dag Michiel,
Heel leuk om dit te lezen, tot aan de inderdaad speciale en vertrouwde geur aan toe. Als er ook maar een fractie van de spullen nog in huis was, moet er er meer dan een vrachtwagen langsgekomen zijn!

Volgens mij heb ik er 12 jaar rondgezworven. Beginnend met de ankerwachten in de Biesbosch, de krabbende ankers bij “de ramp van tricht”, de eerste liefdes, de Sherry-avonden. De bevoorrading door de Andelse kruidenier die helemaal naar de Biesbos, Dode Arm, etc kwam met zijn Taunus, de bijnamen van het vaak uit hele families bestaande instructeurs 1e jaars (vroeg naar bed) en ouder. Hoe heette die hond ook alweer, de sleeptochten met de in het voorseizoen nog lekkende 16 m2 (breeuwen!), admiraalvaren in het eerste grindgat, “je trottel hangt los”, dagen bikken op de tjalk, de vriendelijke uitnodigingen die je als instructeur van “de baas” kreeg, de leerlingen met heimwee.. Het achteronder werd met de plunjebalen gestouwd, de stress als je een zeilbandje kwijt was of “de Baas aan kwam varen”… Maar ook 6 weken lang lekker varen, grappen uithalen, leerlingen zien groeien.

Ben er zeiler geworden en dat altijd gebleven.

Maurits van Wassenaer

kortom, een heerlijke tijd.

Per email ontving ik dit bericht dat ik met plezier las en bij deze doorstuur. Het email adres van Guus kan ik op verzoek doorsturen.

Vrienden & Vriendinnen van het Z.V.I. “Holland” (… en wee je gebeente wanneer je het een zeilschool noemt),

“Sir” Ouwersloot wordt aanstaande zondag (13 juni) 90 jaar en het zou geweldig zijn om hem met een verjaardagskaart te laten weten dat wij hem niet vergeten zijn. Nu heb ik in deze mail adressen gebruikt die ik o.a. via Eef en Pieter & Sophie heb weten te vergaren. Maar jullie kennen vast ook nog oud-instructeurs en instructrices van het legendarische Z.V.I.H. Willen jullie hen deze mail doorsturen en vragen om ook een kaart te sturen naar:

Dhr. J. Ouwersloot
P/a: Zorgentrum Wijkestein
Kamer 310
Azaleastraat 26
4261 CW Wijk en Aalburg

Maar hoe is het eigenlijk met 'De Baas'? Naar omstandigheden gaat het goed met hem, aldus Eef, en hoewel hij slecht ter been is en af en toe een beetje in de war kan zijn, herkent hij iedereen en valt er goed met hem te communiceren. Het schijnt dat hij ook in dit zorgcentrum bij tijd en wijle de zaak naar zijn hand probeert te zetten. Via Eef weet ik dat hij zich verveelt in dit verzorgingshuis en ben je dus eens in de buurt dan zal hij een bezoek zeker op prijs stellen.

Mevrouw Ouwersloot heeft een een operatie aan haar hart (lekkende hartkleppen) ondergaan maar is daar – laatste stand van vandaag – wonderbaarlijk snel van aan het herstellen. Zij voelt zich herboren. Er zijn ideeen om een website op te gaan zetten, mede gezien het feit dat Eef nog over een schat aan film en foto materiaal beschikt. Wanneer dit van de grond komt zou het leuk zijn om ook jullie herinneringen te kunnen verwerken maar tegen die tijd nemen we nog wel contact met je op. Voor de Linkedin gebruikers heb ik een community 'ZVIH' opgezet. Voor alle anderen die in contact willen blijven, stuur je email adres.

Dank!
Gustaaf (Guus)

Ha Michiel,nIk weet helaas ook niet meer hoe die kruidenier heette. Eef is lekker actief, fantastisch! Hoe is het met Tom eigenlijk?nIk zal deze link ook naar Jerommeke en mijn andere broers en zusjes zenden.nZie trouwens af en toe nog een groepje zeilbootjes varen op de Dode Arm, zijn niet de Verkenners uit Drimmelen in elk geval…

Er gaan stemmen op voor het organiseren van een ZVIH – reunie dit najaar (2013). E.e.a. wordt tzt. bekend gemaakt via de ZVIH-website, en de ZVIH- groep op Linkedin. Of neem contact op met mij, dan houden we je op de hoogte via email.